Ey İstanbul .!
Anamın bıraktığı yerden sar beni,
Sarmala.
Önüne gelene kul olanlara pul yapma.
Ruhu kurtlanmış, kalbi is bağlamış kullarını Kanlıca’da yıka.
Yedikule zindanlarına hapset,
Yedi tependen geçirme ki;
Sine-i illetlikleri bulaşmasın sokaklarına.
Kasım ayının hüznüne say soytarı dillerinden dökülen palavraları.
Namertliklerini mert kelimelerle gizleme çabalarını deşifre et Taksim meydanında.
Ey İstanbul.!
Galata gibi dimdik nasıl durulurmuş öğret pervasızlıklarına.
Kızkulesini yalnızlığından sıyır, ver ciğeri beş para etmezlerin koynuna.
Yılandan bile daha zehirli dillerini martılarına sebil dağıt,
Dağıt ki daha fazla günahsızı kandırmasınlar boş umutlarıyla.
Kayıt Tarihi : 5.11.2019 21:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
düşüncesiz prens
