Bu ne telaşe ey! İnsanlık?
Bu koşuşturmaca, bu gidiş nereye?
Ne vakit yitirdik onca eşsiz değeri?
Her gün biraz daha iğrençleşmek niye?
Tüketmek, yok etmek yarışınız, bir gün biter mi?
Aklınızın metaforlarında ‘iyilik’ kelimesi düşer mi?
İdeallerinize ne oldu?
Böyle miydi hayalleriniz küçükken?
Düşlediğiniz yaşam, bu mu?
Dünya o kadar yorgun ki kötülüklerden!
Nehirler taşıyamıyor, denizler yıkayamıyor pisliğimizi…
Hava kirliliğinden değil bu soluksuzluk!
Sığ düşüncelerimiz yüzünden,
Ellerimize bulaşan, aya kirliliğinden…
Hayâ yitikliğinden…
Adamlığın gideri yok, ederi artık bedavaya…
Zihinler ve bedenler satılıyor, iki kuruş palavraya!
Aya çıktığı demde âdemoğlunun, sevgiye en muhtaç olduğu çağda
Kör, topal bıraktık insanlığı yolda… Yalın ayak ve yaya…
Bu ne telaşe ey! İnsanlık?
Bu koşuşturmaca, bu gidiş nereye?
İdeallerinize ne oldu?
Böyle miydi hayalleriniz küçükken?
Düşlediğiniz yaşam, bu mu?
Antakya, 04 Ekim 2017
Kayıt Tarihi : 5.10.2017 00:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!