Ey Insan Şiiri - Aygül Zade

Ey insan!
Boşa akıtma nefesini,
Boşa yorma kelimeni!
Biriktir sözünü ki ağır olsun,
Konuştuğunda gök gürlesin,
Dinleyenler titreye titreye anlasın değerini!

Biriktir gülüşünü,
Ucuz kahkaha satma sokaklara!
Bir gün gerçekten güldüğünde
Dağlar yankılansın, yıldızlar coşsun!

Biriktir gözyaşını,
Her acıya harcama…
Öyle bir ağla ki,
Toprak bile seni dinlesin,
Gökyüzü yağmurla cevap versin!

Biriktir sabrını,
Gün gelir öyle bir sınanırsın ki
O sabır seni kurtarır ateşten,
O sabır taş gibi örer etrafına sur!

Biriktir paranı,
Ama asıl biriktir merhametini,
Çünkü bir gün sen de muhtaç olursun
Bir dilime ekmeğe, bir damla suya, bir sıcak nefese.

Biriktir sevgini,
Her kalbe dökme,
Hak etmeyene saçma!
Öyle sev ki sevdiğin
Yüreğinde cennet bulsun,
Sana düşman olan bile kıskansın!

Biriktir hayallerini!
Kumbaranda sakla tek tek,
Zamanı gelince aç kapağını
Ve bırak hepsi gökyüzüne,
Göğü bile hayalinle süsle!

Ey insan!
Biriktir umudunu,
Çünkü umudu biten ölür,
Yaşayan umut eden,
Yeniden doğar her sabah!

Ve en çok…
Biriktir kendini!
Ruhunu sağa sola harcama,
Ömrünü heba etme,
Çünkü sen tükendiğinde
Dünya bile eksik kalır!

Ey insan
Tasarruf et ki
Ömrün bir ömre sığsın,
Her günün bir güne bedel olsun,
Ve sonunda dersin ki:
“Yaşadım be, yaşadım dolu dolu!”

AYGULZADE