Ne cevap ararsın yorgunluğuna, be Ey Gönül!
Dert dolu şu dağları sen aşmadın mı?
Sularını biriktirip sel gibi taşmadın mı?
Dereleri geçip okyanuslara ulaşmadın mı?
Her elini verene hep kollarını açmadın mı?
Dağda sensin, okyanusda... Bil bunu Ey Gönül!
Nereye gitsen yükün ağır, kurtulamazsın külfetten.
Sen yine korkma, heleki hiç yorulma gülümsemekten.
En zifir gece aydınlıklara doğar, karanlık gebelikten.
Unutma Ey Gönül! Yürekler beslenir hep umut etmekten.
-vedâti-
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim