Ey Gönül Şiiri - Alican Revai

Bir cam-ı mey-i şaraba sattık seni ey gönül
Mey bahane asl senden razı değildik biz gönül

Cihanı göredur meşk meclisi sanırsın amma
Koy teraziye bak dirhem etmez rızasız gönül

Kavm-i Lut'ta azgınlara her şey güzel gelirmiş derler
Batında sebeb-i helak zuhur etmiş kisvesiz gönül

Ulema sanır ilm-i kitap savar şerr-i nefs
Şer def olmaz yoksa sadakat ey cahil gönül

Yarın olsa yevm-i kıyamet neyler hakirin
Hakir sana demez mi 'Amentü' hadsiz gönül

Sittin sene döner durursun pervaneyim deyü
Od yok dilde ber-dar olsan n'ola beyhude gönül

Iyddir yüzüm, sürsem ol çehar-yar esvabına
Çehar-yar kim, olmadan pir ü pak o'nsuz gönül

Revai duyar her kelam-ı bi-vefa-yar ki na-imtina
Yar sanır dide akıtır bade-i aşkı uğruna gönül