Senin Şafağın Yok mu? Şiiri - Salim Diyap

Issızlara düştüm yine;
gönlüm firarda,
gökkuşağında yoldayım şimdi.

Görünsem,
kuşlar dahi verecek katillerime beni.

Her arzuda incinen masumiyetimle
herkesi sen bildim.

Yokluğunda kime sığınsam hava cıva,
ah bilsen!
Ben haddimi bilmeden yine kimi sevdim.

Bilsen,
ah bilsen,
nasıl kümelenmiş bende
kimselerce bilinmeyen hallerin,
sensizliğin
dayayıp alnıma hasretini,
kesiyor serseri bıçağı gibi etimi.

İşte böyledir
sevdama güvenip
hesapsız durmak ayrılığına karşı.

İşte budur sensizliğim,
benliğimi sana mukabil rehin tutan gardiyan başı.

İşte gene o arsız sevişme arzusu çalıyor kapımı yalnızlığımda.
Bense bir maden işçisi kadar yorgunum gözlerinle cebelleşmekten.

Ey edepsiz!
Bu ne kasvet,
bu ne karanlık?
Hep gece, hep gece,
Senin şafağın yok mu?