Ey Dünya Şiiri - Seyit Bozkurt

İşte geldim ömrümün zııırrt deliğine
Diyeceğim yoktur ama güzelliğine
Ve lâkin; bir türlü akıl erdiremedim…
İnsan sıfatındaki mahlûkların kalleşliğine,
Nokta kadar çıkarları uğruna…
E l- etek öpüp, onca kahpeliğine

Gönensin bağrında;
Dürzüler, riyakârlar, kalleşler, katiller
Birbirini yok etmek için kursunlar düzenler
Ama kulağına küpe olsun be dünya
Bir gün gelecek seni de yok edecekler

Neden hep iyiler çeker de cefanı,
Kötüler daha uzun sürer sefanı?
Yok mudur? acep bir çaresi
Bir kerede tersine döndürsen şu kervanı
Arınsan bütün kirliliğinden de
Bağrına bassan Ehli Kamil insanı

Ne olur;
Yok etsen de içindeki canavarları
Sussa, lanet olası ölüm makinaları
Barış olsa her yanında…
Tertemiz yetiştirsen çocukları. Ve
Kucaklaştırsan tüm insanları