Ey Çocuk Şiiri - İlyas Doğan

Ey çocuk!
Sen değil misin yüreği üşüyen?
Çığlıklarla sokağa düşmüş
Mavi düşlerini arıyorsun.
Uçurtman gökyüzünde kayboldu.
Bedenin yırtık bir defter…
Sayfaların fırtınaya kapılmış.
Fırtına bir sayfa daha çevirdi.
Yaptığın resim umuda dair:
Yemyeşil bir dağın ardında
Güneş doğmakta bahar sabahında.
Tek katlı evinin yanında
Irmaklar çağlamakta mavi mavi…
Tertemiz…
Hayvanlar otlamakta çayırlarda.
Yüzünde tokluğun sevinci.
Sen korkusuzca koşuyorsun.
Sevimli köpeğin ardın sıra uçuyor.
Ey çocuk!
Fırtınaya kaptırma umutlarını.
Umutlardır güneşi doğuran,
Irmakları temiz tutan.
Çocuklardır dünyayı yarına taşıyan.

[ Aydın – 2004 ]