Ey Bahtı Karalım Şiiri - Seyrani Göl

Söyle ey bahtı karalım,
kimdi sana adımı unutturan?
Hangi söz susturdu kalbini,
ben hâlâ adını sayıklarken?

Ben, düşlere serin sabahlar örerken
sen hangi uykuda unuttun adımı?
Hangi dokunuş silmiş olabilir
bir ömrün titreyen dualarını?

Söyle, hangi rüzgâr savurdu seni
yüzüme düşmeden tükenen o bakıştan?
Ben, dikenini sevmeye hazırken gülün
sen hangi solgun dallarda eridin?

Kalbini hangi limanda terk ettin de
gözlerin böyle susar oldu?
Ben yıldız sayarken gecelerde,
sen hangi karanlığı kendine yoldaş ettin?

Bir yalnızlık büyüttüm içimde,
senin bıraktığın her boşluğu sulayarak.
Ama sen, hangi gülüşe kandın?
Hangi şarkı oldu kalbini çalan?

Söyle, ne zaman kayboldun da
adımların yankı vermez oldu artık?
Ben hâlâ seni anarken sessizce,
sen hangi unutuluşta dinlendin?

Söyleme artık...
Biliyorum;
bir kalbin karanlığına
bin ışık yetmiyor bazen.
S.GÖL