Evrenin Aşk Şiiri

Gecenin fısıltısı yıldızların arasından,
Senin adın düşer göğün kalbine.
Dante’nin Cennet’inden süzülen bir ışık,
Ve Shakespeare’in perileri sana methiye dizer.
Gözlerin Neruda’nın kelimelerinde yanar,
Kelimelerim Aragon’un aşkıyla ıslanır.
Bir şiir olur sesin Rumi’nin semasında döner,
Baudelaire’in çiçekleri gibi solmadan.
Sensiz dünya Lorca’nın kırmızı ayı gibi,
Hüzünle örter üstümü soğuk şiirler gibi.
Ama sesin Nazım’ın memleket hasreti gibi,
Kelimelerime vatan olur, vücuduma sığınak.
Seninle zaman Ahmet Hamdi’nin gecelerinde akar,
Ve benim kalbim Mayakovski’nin asi ritmiyle çarpar.
El ele yürürüz Goethe’nin Faust’u gibi,
Bütün kaderlere meydan okuyarak.
Ey aşk! Senin adın her dizede saklı,
Hangi şairin kaleminden dökülürse dökülsün,
Aynı yangın, aynı özlem, aynı cennet,
Ve tek bir hakikat: Sen benimsin, ben senin.
Aşk