Evren
Şurda bir yerde insanın içi acıyor yüreğinin tam ortasında açan gülleri unutamadan daha.
Herhangi bir günde yahut 365 günün ağaç gibi tek tek dalları adedince bahar buhranı
Tam aklından çıkıyor varla yok arası oluyor
Bir anlık gaflet içinde evren karşına çıkarıyor öylece kalıyorsun ya haddini bildiriyor sanki zaman haddini biliyor yaşadıkların sonra
Hatta öylesine ki yaşamak bile zorunluymuş hissini, israfda etmeyerek kanıyor yaralar sürekli.
Fırat Bilgin 2
Kayıt Tarihi : 6.4.2019 18:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
