Duvarında huzur asılı bir evde oturuyorduk
Biraz zorlayınca ev denizi görüyordu,
Ama bundan başka hiçbir şeyi görmüyordu.
Odalar o kadar genişti ki
İki insan birbirini görmeden aylarca yaşayabilirdi.
Evde hiç pencere yoktu.
Bir gün içeri ışık gelsin diye duvarda küçük delikler açmaya çalıştık.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta