Evinamın Şiiri - Sinan Bayram

Ey kalbimin saklı vadisi,
Ey gözlerinde güneş taşıyan sevgili,
Adını söylerken bile ürperiyor rüzgâr,
Dağlar eğiliyor, ırmaklar susuyor,
Evinamın...
Senin adınla başlıyor günümün hatırası.

Saçların, geceyi kıskandıran bir sır,
Bir yıldız düşüyor her telinden,
Ve ben gökyüzünü değil,
Sadece seni seyrediyorum,
Kalbimde bir yangın, ellerimde nazlı bir çiçek.

Gülüşünle uyanıyor sabah,
Toprak kokusu gibi serin,
Baharı müjdeleyen çiçekler gibi taze.
Ne zaman sesini duysam,
Yaralı yanlarım şifa buluyor,
Kırık yerlerim çiçeğe duruyor.

Ey Evinamın,
Sen bana yalnızca sevgili değilsin,
Sen benim göçmen kuşlarımın yuvası,
Hasretimin sığınağı,
Gözyaşımın gülüşe döndüğü bahar.

Seninle yürümek,
Yıldızların arasından geçmek gibi,
Her adımda gökyüzü genişliyor,
Her adımda kalbim sana daha çok sığınıyor.
Ve bil ki,
Ellerin elimdeyken dünya sessizleşiyor,
Yalnız sen kalıyorsun,
Ve ben, sana sarılı bir ömür.

Ey dağların en güzel türküsü,
Ey kalbime sığmayan ceylan bakışlı sevgili,
Sana her satırda yeniden vuruluyorum.
Evinamın,
Sen benim yüreğimde bir yemin,
Zamanın unutmaktan aciz kaldığı bir isim.

Ve eğer gün gelir,
Rüzgâr beni senden uzağa savurursa,
Bil ki, her nefesimde senin adın yankılanır,
Her gece rüyamda sen bana koşarsın.
Evinamın,
Sen benim tek varışım,
Sen benim sonsuzluğa açılan kapımsın.

Sinan Bayram