Evimiz Şiiri - Manolya Şiirleri

Bizim eve geç gelir bahar
Evlerin ışıkları yanarken
Karanlıkta kalır bizim ev
Ses gelmez ,dumanı tütmez
Bizim ev yalnızdır her daim

Kırık dökük, rutubetli
Kavgası gürültüsü eksik olmaz
Cam kırar gibi kalp kırılır
Ruhsuz, neşesiz, ölüdür bizim ev

Çocuk desen çoktur.
İş desen yoktur.
Bizim ev kalabalık içinde yalnızdır
Her çocuk aslında kocamandır.

Aç kalmayacak kadar doyarız biz
Ölmeyecek kadar dayak yeriz
Kış geldi mi ölür
Yaz geldi mi diriliriz
İtten beter halimiz
Günü geçirir dururuz.

Bizim evde her çocuk
Annesini yaşatmak için yaşar
Bizim evde her baba
Onuru için yaşar.

Ölüyoruz...
Bizim evde herkes birer birer ölüyor
Getiremeyince eve para
Yaşlılık ölüm sayılıyor biz de