Evim yuvam Şiiri - Dağlar Özügüç

Birbirinden ayrılmayan gönlü güzel iki sevgiliydiler
Onları belirgin kılan sevmekte sınır tanımamalarıydı
Kırgın kalpleri ile sessizliğe bürünmeleri
İçlerinde barındırdıkları zerafetin eseriydi
Kavuşamayacaklarını bile bile
İnatla biz birbirimize aitiz dedi gittiler
Esirgedikleri sevgileri onların varlık sebebiydi
Allah aşkına yıllardır biz daha ne arıyoruz?
Neden onları örnek alamıyoruz
Yoksun olduğumuz için mi aranıyoruz
Al götür herşeyi bırak bana yalnızlığımı
Benimle mutlu olamadığın aşikar
Gülerken bile gözlerinin ardında
Anlaşılmaz bir garip hüzün var
Belki mutlu olur bensiz yaşayanlar
Son isteğim herkes hasretten uzak
Sen ve bütün sevdiklerim mesut
Artık evim yurdum yuvam bahtiyar