Evham Şiiri - Fatih Hepgüler

İçimde büyüyen,ölümsüz sancı
Ruhumda sonsuza çağıran bir ses
Takvimler çok eski, saat yabancı
Boğazımda düğüm düğüm her nefes..

Hayatım diyerek tuttuğum umut
Ha koptu- kopacak, pamuk ipliği,
Geçen lahzaların, omzunda tabut
Sonsuzluğa taşır, yiten gençliği..

Taşıyor geçmişi ve geleceği
Duraklar arası upuzun firkat..
Efsunlu gözlerle, gördüm gerçeği
Gülüşlerim sahte, ölüm hakikat

Düşlerde yaşarım ben gerçek gibi..
Görülen yalansa ya gerçek nedir?
Sonsuzluğun yoksa var mıdır dibi
Sonsuza açılan kapı nerededir?

On iki boğumlu akrep, sinsice
Karanlığın yırttı, ak duvağını
Gece öldürürken beni gizlice
Örümcek ruhuma, sardı ağını..

Zaman gergefinde ölüm dokudu
Sarmalandı sicim sicim bedenim
Saat kulağıma kamet okudu..
Nihayet biçildi beyaz kefenim..

Zamanın tezgahı aksak ve ağır
Bir ömür boyunca dokuduğu bez..
Ve gören gözler kör, kulaklar sağır
Zamanı dolunca kimse beklenmez.

Üstüme saldırdı, mazi top yekün
Geçmişi yüzüme,tükürdü gece..
Emir duyuruldu ve Kün-feyekün
Olamaz denilen, oldu böylece..

Geçiyorum candan, canandan, serden
Verilen vadeler doluyor sanki..
Sanki ayaklarım kayıyor yerden
Ruhumda depremler oluyor sanki..

Yutuyor iğneyle kazdığım kabir
Yere çöküyorum her bir adımda
Adım konduğunda duyduğum tekbir
Hala çınlıyor bir adım ardımda..

Ya bu neyin nesi, giydiğim talkım
Koskoca bir hiçmiş yazdığım destan
Alkım kuşağının altında halkım
Yolumun üstünde engel; Kabristan..

Katilin seçtiği kurban mıyım ben?
Söyle nedir beni yaşatan sebep?
Çoban mıyım yoksa kendini güden?
Zaman mı boynumu vurduran celep?

Söyle İbrahim (a.s) ben İsmail miyim?
Yaradan adına kurban edilen..
Yoksa her fiilde ki fail miyim?
Meçhul cinayetle viran edilen..

Tamam.. korkuyorum, senden ey ilham..!
Ama sus duymasın, sesimi kimse..
İçimde vesvese, karanlık evham;
“Ya aldığım nefes, son nefesimse..”