Evdeşim, Benim Han'ım Şiiri - Nebi Ünler

(Ayakları altına Cennet serilen Analar ve Gönül Sultanlarına…)

Emekçi bir bacımız, buğulanmış gözleri
Seni anlatıyorken, hoş değildi, sözleri
Tanrım ıslah eylesin, kibir putu yüzleri
………… Koltuğuna kurulmuş, böbürlenme Feramiz
………… Keser döner, sap döner, hesap döner de, Ramiz.

Hacımirzeli köyü, çocukluğum keder mi?
Ebeme hep sorardım, sıradanlık kader mi?
Derdi; toruncağızım, sor masallar haber mi?
………… Ağlar nar, güler ayva, büyüklenme Feramiz
………… Çıkıvıverir Köroğlu, bey döğünür be Ramiz.

Haddini bileceksen, kalp kırıp, gönül yıkma
Bilmediğini öğren, mektepten cehil çıkma
Son nefesi vermeden, umut etmekten bıkma
………… Çamura can verenin, kelamı ne Feramiz?
………… Bektaş, Mevlana pirin, de kelamı ne Ramiz?

Demese de ebendir, dedeni Dede eden
Parmaklar boyu misal, yaratılma da düzen
Görünmez teraziler, farklılıklara neden
………… İhtiyaçtan fazlası, borç kimlere Feramiz
………… Helal yaşa, helal öl, al orada be Ramiz.

Sizin hanınız benim, evdeşim benim han’ım
Turaneli düzeni, özün demiş Hakan’ım
Yılgın Yağmur eyvallah, duysun her doğmuş kanım
………… Verileni vermemek, zenginlikse Feramiz?
………… Sabır şükür dermemek, fakirliktir be Ramiz.

Aşiyansız, 20.12.19 17.51 Y.Y.