Ev Zamanı/ Ev, Makas Şiiri - Abdülkadir ...

Kafamda bir makasla dolaşıyorum
Evimi kumaşla karıştıran makasla
Sözlerim makas oluyor, ellerim bile
Okşamıyor kesiyorum sevdiklerimi
Bana neler oluyor, olumsuz bir değişim
Gösteren ülkelerin birine benziyorum
Parlamentom kapanmış, İnsan hakları askıda
Dokunduğum her şey bir yanlış kumaş
Neye dönüşeceğim? Elbet makasa!

Bir top kumaş daha indiriyorum raftan
Kesiyor olmanın o büyük iştahıyla
Ben böyle değildim, sıkıntı güzel
Sokağa çıkıyorum ev denilen enkazla

Sokak denilen enkazla bir eve dönüyorum
Dört ayrı kişiyiz akşamın sofrasında
Salon dörde bölünüyor, soluduğumuz hava
Monolog bir diyalog biçimini alıyor
İgne deliğinden geçiyor soğuk rüzgârlar
Güz bizden öğreniyor yaprak dökünmesini
Dışarıdan bakılınca bu ev bir bahar

Evin sırlarını saçıyorum bak
Kumaş parçaları gibi uçuşuyorlar
Her şiir bir makas, ben kötü terzi
Diyelim ki sargı bezi her şiir
Yara benim de sanki bu ev değil mi?

Teşhirci biri oldum, sakınıyorum
Yazamadan edemeyen kendimden
Bir şiir daha çıkıyor, lanetler olsun
Kumaşın makasa dönüşmesinden