çalkalandı zemin kırıldı huzurun direkleri
çöktü çatı katı gözlerin sonbahar
tut ellerimden tut ufuklar kan kırmızı
kalkacak birazdan gurbet yüklü trenler
savruldu hatıralar ev tarumar
çığlıktır tavan arası gurbettir mahzen
feryatlar yankısız korku mudur elbisem
bulutları ört üryandır benliğim
soluyor yavaş yavaş
toprakla mı yunacak ellerim
limanımdı yankısı kaldı çakıl taşlarında
yüzümü donatan tek mevsimdir artık hüzün
hazan mı ufuktaki, kesintisiz çağrı mı
yıkılınca ev kalmaz dünyada hiçbir yer
hatıra ve resim.. gerisi sonsuz bir sükut
Yağmur Dergisi: Nisan Mayıs Haziran 2007- 35. sayı
Ali Osman DönmezKayıt Tarihi : 4.4.2007 12:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!