Adam şiiri seviyordu
Şiir de adamı
Oysa kadın başkaydı
Adı aşk olan şiirler biliyor
Tadı acı olan türküler söylüyordu
Gece inatla üstüme devriliyor
Sen inatla özletiyorsun kendini
Bu yüzden aydınlanmadı bir türlü dünyam
Bu yüzden hala kapanmıyor yarası yüreğimin
Bak ölümü korkuttum
Azrail şaşırdı adresi
Penceremden geçemez oldu güneş
Ay kederlendi
Acılar utandı kaderine
Sular üşüdü yüreğimde
Geçen gün, KENDİM ve GEÇMİŞİMle
Aynı masada buluştuk
BEN, KENDİMi karşıma alıp yargılarken
Buğdaylar yeşerdiğinde gelirsin sanmıştım gelmedin
Oysa ben yüreğimin sahilinde dolanıp durdum sen geleceksin diye
Bilsen ne çok özledim gülüşünü
En çok da güzel gözlerini
Her gözlerine baktığımda hayat bir kez daha yeşerirdi yüreğimde
Aklım sızlanmaz, ruhum sevinçten melek kesilirdi
Duydum ki benim için hala gitmemiş demiş hayvanın biri
Dünyayı varlığıyla anlamlı gördüğümün meğer gör(e)miyormuş gözleri
Söyleyin ona
O, artık ayrılmalıyız dediğinde ben gittim
Geride kalan gözyaşlarımdı, hızıma yetişmeyen
O, biz ayrı dünyaların insanıyız dediğinde ben gittim
Emmi (Bu emmi herhangi bir emmidir...)
Heybesinde ne doğruluk var ne de vefa
Sadakatten dem vurur arıza
Damla yağmaz çölde bulut olsa
Senin halın hal değildir emmi
Sancılar yetmiyor bir vuslat için
Pembe düşler kapıma dayanıyor her gece
Ölüm koynumda sabahlıyor
Üşüyorum ve düşüyorum yüreğinden
Cehenneminde yanmak
Bir eşkıya gibi sürgün olmak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!