Nihal’im ve Araftaki Ben
Araftayım, Nihal’im,
Ne nefes alabiliyor,
ne de ruhumun kanatlarıyla yükselebiliyorum.
Ömrüm enkaz, altında ezilen ben;
Soğuk, açlık ve sessiz çığlıklarla örülü bir mahzen-i kalbte bekliyorum.
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta