Eşsiz Esaret Şiiri - Ali Türkmen

Hiçbir şey benzemez sana, o kadar eşsizsin
Ne kadar anlatsam hep eksik, hep yarım
Ne yapsam biraz kalacaksın…
Sana benzetmeler yapmak en büyük hatamdı
Seni düşünüp durmak ise felaketim
Kalemin yazmadığı nun misaliydi adın
Kaleme gelmedi adın, kalem adına gider senin
İtirafım ol şimdi çaresizdim yazamadım
İşte tarifsizliğinin ispatıdır yazamadığım
Şimdi tüm teşbihlerin ağladığı yerdeyim
Ceylanların gözlerine yetmediği
Selvilerin boy verip serpilmediği
Sırmaların saçılıp incilerin döküldüğü yerdeyim
Vurulmuşum yüreğimin ta orta yerinden
Vurulmuşum düşmüşüm
Eğer bir şey söyledimse senin için
Haddini aşmıştır özlemim o an için
Bilki sensizliğin morfinidir tüm benzetmelerim
Şimdi yazmaya kalksam seni
Bir özlem dile gelirde şiirin hecesinde
Adınla başlayıp uzun uzun
Adınla biten bir şiir olur ancak
Sen benim başlayıp ta bitmeyenim
Özledikçe özlemim
Düşündükçe hayretimsin
Aklımsın aklımdasın
Fikrimsin fikrimdesin
Masal değil anlattığım
Masalların ötesindesin
İşte böyle bir yerde her şeyin ötesinde
Bir sana tutsağım bir sana esirim
Hangi özgürlük tutar yerini bu eşsiz esaretin
Ey benim tarifsizim
Hiç bir şey benzemez sana o kadar eşsizsin