Esra Mikail Erdoğan Şiirleri - Şair Esra ...

Sever insan sevilmediğini anlayana kadar
Kaderdir svgilinden sana arta kalan bahar
Yapabildiğin tek şey hiç yapamamak olur o an
Bilir misin? Güllerde yaralıdır,senin hiç olmadığın kadar

Deşilen bir mahzendir aynalar

Ne kadar yalnız olduğumu,
Gün bitince anladım
Bir haberdi çoğu zaman umudum...
Onu da vermedi uzaklar bana
Sade emelim gözyaşıydı,
Belki bir iki damlaya sakladığım,

Meleklerim yüklenmeyin kederlerime
Omuzlarım zaten sizi taşımaktan aciz
Belki bir tufan olur kalplarimizde
Secdelerde unuttuğumuz yola döneriz

Tut ellerimden,

Tut ki düşersem canım acır.

Dizlerim kanar sonra

Çizgi çizgi bekleyen
Kalemlere hasreten

Bilinmez bir senaryo
Silinmez bir sayfa o

Çeşmem daha yavaş akıyor
Bir heyula kaplıyor ufukları
Yorgun şarkıların umutları
Silik ellerimde bir çiçek
Gönlümde,resmî bir çelenk
Boş saatler yolumu kesen,

Uzun yollarda bitti,umut beklerken sende
Göğüslere gömülen bahar karlarda saklı
Kader; acı, ızdırap belki... Sen ne dersen de!
Yeşil ovalar, mavi gökyüzü sana kaldı

Karanlık faydasız, ve ufuklar hep bembeyaz

Yine başladı sessizlik,
Yeniden doğdu karanlık,bulutlara
Açık pencereler aradım umutlara
Yüzüme bir bir kapandı kapılar
Soldu bahçemdeki zambaklar

Alnımdaki damar bir zulüm
Acı son; ...............ölüm
Anlaşılmak? ..
Kaybolmak! ..
(unutulmak)
Devler ülkesine sürgün...

Günlerinin sayısı kaç
Sabahlarının gün dönümleri
Ve akşamların karanlıkları
Kaç zaman sürer bilmediğim
Özgürlükten bir o kadar uzak
Ama müebbete yakın