İnsanları ölüm ayırırmış,
Ne büyük şans...
Zira benim ölümüm,
Bizi bir araya getirecek tek yol
Ve senli bir cennet için,
Edilmeyecek ibadet yok.
Kan ter sarmış etrafımızı
Yeryüzünde savaşlar var
Gürüldüyor gökler, bak
Belli bu gece yağmurlar var
Fırtınalar kopuyor bir yanımda,
Yangınım sönüyor, yardım et
Sensiz başıma bir kor bile olamam ben
Harlayamam bu ateşi
Bir kez ellerimden tutup çek,
Dünya ısınsın yeniden dokunuşumuzla
Yansın yeryüzü içten içten...
Bölük pörçük uykuların kurbanıyım,
Sensiz gecelerin bana getirdiği.
Yine birleşti dizlerimle karnım,
Durduramadım, aktı gözyaşlarım...
Ben içinde ben arayışındayım,
Yeni yeni çöken karanlık,
Kulaklarımızda o şarkı
Buz kesmiş dip bucak ellerim,
Seninse sıcak avuçların.
Belki her şeyimsin benim,
Belki hiç kimsenim ben senin.
Ay karanlık saçlarından,
Gece akıyor avuçlarıma
Seni seviyorumlar dökülüyor
Seni öptükçe ben,
Beni öptükçe sen,
Dudaklarından dudaklarıma.
Sevgili sevgilim,
Güneşin kararacağını söyleselerdi,
İnanmazdım, sen vardın.
Ama öyle bir soldu ki renkler,
Bir başına karanlıkta kaldım.
Sen sevmek nedir bilir misin?
Hiç açtın mı gözlerini özlemle?
Ağladın mı ki sen hiç,
Haykırdın mı sessizliğini göklere?
Sen sevmek nedir bilir misin?
Ne zaman sevecek gibi olsam dünyayı,
Gökyüzüne, bulutlara uzun uzun baksam,
Bölünmüş toprakları dinlesem saatlerce
Anımsasam kanlı kaldırımların altını
Duysam kıyıları döven denizin dalgasını
Veya tenimde hissetsem suların damlalarını,
Mevsimlerden kış gelmiş
Yeryüzüne kar taneleri inmiş
Beyaza bürünmüş dört bir yanımız
Nereden bileyim,
Şu karalar içindeki halimle?
Benim zamanım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!