Esmez mi Gönül Şiiri - Abbas Paksoy

Delikanlıdır, baharında.
Havaları, basmaz mı, gönül.
Sevdalanmanın, tam çağında,
Boran olup, esmez mi, gönül.

Güzeller durur, sıra sıra.
Hepside nur’dan, bir çıra,
Yüreğime, açarlar yara.
Sevdiğini kesmez mi, gönül.

Ay gibi parlıyor, yüzleri.
Yakuttur san ki, o gözleri.
Hayır derse, tatlı sözleri,
Kaderine küsmez mi? gönül.

Paksoy’umun, bağrı yanıksa.
Ateşi, yanmıyor sönükse.
Sevdiği, sırtını dönükse,
Bir köşede, susmaz mı, gönül.