Esmer Kadınım Şiiri - Osman Balkıs

Siyah saçlar çökmüş üstüne şehrin
Uyuyor köhne çatılı evler.
Uyuyor sıcak kucaklarda çocuklar,
Yüzerek sevgi okyanusunda derin derin.
İşçilerin kasları dingin,
Uyuyor dev fabrikalar.
Bekçilerin dudaklarındaki,
Karanlığı yırtan düdükler,
Ve kediler,
Ve trajediler,
Ve de ben
Uyumuyor gece nöbetçileri.

Kaynaşan ışıkların mahmur gözlerinde,
Yanlız ve davetkar bir kadın bakışı var.
Köpek havlamaları yırtıyor sır perdelerini
Yankılıyor duvar taşları yankılıyor
Kaldırımlarda yorgun topuk seslerimi.

Bir ben kaldım bu diyarda
Bir ben gömüldüm karanlığa
Yanlız gölgem süslüyor şu duvarları
Bir ben işitiyorum sessiz havarları.
Sararmış bir yanak gibi öpülmeyi isteyen
Beni bekliyor şehrin ışıkları
Ben adımlıyorum bu gece kaldırımları

Ben ve şehrin ışıkları.
Öldürdüm güneşi,boğdum ufuk denizinde
Yeni bir dünyaya varmak için,
Yürüyorum yarasaların izinde.
Bu gecenin tam ikisinde,
Kim bilir neden sönüyor perdeler?
Neden kahkahalar susuyor bu gece?
Kelimeler gırtlağımda düğüm düğüm.
Nasıl,nerede,neden bitermi bu şaşkınlık;
Çöp tenekelerinde hala kediler var.
Boş sokaklara meydan okuyor tabelalar.
Niçin en sessiz anlamlar yüreğime dokunuyor..

Bu gece benim ve tüm geceler.
Belkide gecenin tek sevgilisi benim.
Ben hep esmer kadınları sevdim.
Bir zenci görünce,
Çıplak vücuduna sürünmek isterim.
Mehtabı en derin ve coşkulu bir sevinçle
Esmer tende izlerim
Ve çözülür bir bir
Varoluşuma dair
Labirent labirent bilmeceler.

Sarışınları kovdum literatürümden
Onlar Alp dağlarının ardına sığındılar.
Hayatımın sararmış yapraklarını yırttım
Esmeri görünce bu gece.
Yüzleri hep kan kaybetmiş cürümden
İngilizi lanetlemiyorum sadece,
Çöl güneşi altın olmasaydı
Ölürmüydü esmerlerden
Keşke bir kaş tane daha kalsaydı.
Kaf dağından üstüme sağnak sağnak
İlkel esmerler,toprak esmerler yerine
Afro-Amerikalılar indiler...

Bu gece yanlız benim olmalıydı,
Ben yürümeliydim boş sokaklarda.
Gümüş yapraklı ağaçlara tırmanıp
Bu kan çanağı şakaktan
Arzunun yakıcı kızıllığında,
Şu esmer kadının dudağını
Boyatmalıydım.
Duvağını,
Kaldırsa şu şehrin ışıkları,
Yıldızlardan gelinliğini giydirip
Evlenmeliydim
Her gece evlendiğim
Esmer kadınımla...

Ben adımlıyorum bu gece kaldırımları,
O yorgun ve soğuk teniyle,
İnliyor ayaklarımın altında taşları.
Başları
İnsanlara tepeden bakan,
Anneleri,babaları,çocukları yutan
Dev binaların,
Gün doğuran göklerin
Gözlerine kezzap döktüm bu gece.

Bu gece benim gecem,
Sen,sen yine de sen
Şehrin ışıkları,esmer kadınım
Yürüyorum aşkından sokakları ben.

Esmer kadın,gece ve aşk
Bir sevda filmidir loş tende izlenen.
Loş ışıklar altında sarhoş duygular.
Aşk en aleni yerimizde gizlenen,
Sayfa sayfa sorular.

Geceler esmer,kadınsı geceler,
Bir bir cevap bulur,cevapsız bilmeceler...
23.03.1989/Malatya