Esma eşim Şiiri - Servet Balıbey

Gözlerim, ağlamak ne? neyi görür hisseder
Dışarda kıyamet, esma kimi terkeder
Hangi zulüm çalıyor, çalan bu ağıtta ne
Ben Neden ağlıyorum, içimde ki feryat ne

Seni benden ne alır, hangi güç koparır dur
güneş doğmadı daha, zindan kapısı durur
seni bu sevdiğinden, ne alabilir esma
Duvarları Toz eder, içinde ki bu hırs dur

Pusuya düştük esma, gökler daraldı bana
Sesin kulaklarımda, elim ulaşmaz sana
Hangi dağa savursam, sana aşık kalbimi
Dağılsın kafam esma, kurban olayım sana

Bırakma yetim kalmış, sana muhtaç kalbimi
Mahpusa düştüm tuzak, vicdan çiğniyor beni
Yanında olamadım, sana sarılamadım
Şimdi beni ne aklar, kim avutur ki beni

Gül yüzüne yandığım, koluna uzandığım
Saçlarına yüz sürüp, aşkıyla Islandığım
Avazım tek hücrede, yıkılsın gök kubbede
Bırakma esma beni, bekle ölecem bende

Beni fütursuz seven, bana aşık benzeşim
Kokladıkça huzuru bulduğum güzel eşim
Gitme, Bensiz ölmek yok, ya kalbime bıçak sok
Bu bana ihanettir, Olmaz böyle gidişin