Esma Atalay Şiirleri - Şair Esma Atalay

Yüzümde yastık bile
İz bırakıyorken,
İzini bırakamamış
Bir "onbeş" sene hayal edemezdim
Ve bilemezdim
Bir yastığın bile

Söylediklerini değil
Söyleyemediklerini duyduğum için varsın.
Çok dik duruşunun ardında
Rüzgarı kendine yön yapmış yaralı bir kuş!
Sana sorsam "kartal" dersin
Dersin demesine de

Dört yaşımda boş salça tenekesine
Karınca biriktirmiştim
Evde besleyeyim diye
Hepsi ölmüştü.
Ölümü ilk o tecrübe ile öğrendim.

15 yıl kar'a hasret yaşadım
Yad elleri kendi yurdum varsaydım
Her yağmur yağdığında
Kar'ı anıp yağmuru yadsadım.
Meğer kar içimdeymiş
Hemi de lapa lapa yağmuş tutmuş

Tutulur ay
Tutulur söz
Tutulur göz
Tutulur dil
Tutulur balık
Tutulur el

Kime
Neyi anlatıyorsun?
Konuştuğun
Kırmamış ki
"ben kabuğu"nu!

" Yaşamaksa gayemiz
Nefes almak yeterli.
Karnımız tok, sırtımız pekse
Tamamdır herşey..."
Diyenlerden olmadım hiç.
Sırtımı dayamadım kimseye,

Güz öyküsü yazsın gözlerim
Güz sancısı vardır, ondan bahsetsin.
Her mevsim gelir geçer de
Hep aynı nakarat tekrarlanır
"Bu sene kış soğuk olacak!"

Doğruydu.
Dürüsttü, çalışkandı.
Yalan söylemez, söyleyeni sevmez,
Haktan yana olur, adil davranır,
Kul hakkı desen akan suları
Durdururdu...

Yine aynı şeyler yaşansa
Aynı kararlılıkla aynı sonu oynardım
Hayat sahnemde.
Zaman ilaç mı, deva mı, çare mi bilmem...
Unutmak diye bir şey de yok!
Ama umudum var, hayallerim var