Dostum, aynı ekmeği paylaşırdık seninle.
Aynı sırada beraber otururduk, dip dibe.
Hatırlarsan, bazen sizin evde kalırdım.
Aynı yatağı paylaşmışlığımız da olmuştu.
Sizin köye gelirdik okumaya, servisle.
Bazen bilerek servisi kaçırırdım da.
Yanında kalmak isterdim dostumun.
Severdim be seni dostum, çok severdim.
Aynı kızı sevdiğimiz için kavga ederdik.
Sen, “Ben daha çok seviyorum,” derdin.
Ben daha çok sevdiğimi iddia ederdim.
Sonunda kimi severse diye anlaşmıştık.
Şimdi ne oldu da unuttuk birbirimizi?
Hani biz çok severdik birbirimizi.
Yıllar yollar mı aramıza girdi dersin?
Yoksa bahaneler mi sebep oldu ayrılığa?
Her şey çocuklukta güzeldi aslında.
Saftık, gözümüz açılmamıştı daha.
Şehir hayatı tez unutturur insanı.
Ben gittim, eskisi gibi olamadık bir daha.
Oysa can dostum, ben seni hiç unutmadım.
Emin ol, yerine de hiç kimseyi koymadım.
Beni unuttuğunu duyunca zamanla,
İşte bu yüzden seni kimseye sormadım.
Zamanla yokluğuna da alıştım.
Ben de herkes gibi insanlara karıştım.
Nice insanlarla tanışıp merhabalaştım.
Unuttum eski dostum, seni de unuttum.
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 22:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, eski bir dostluk üzerine yazılmış bir hatırlama ve hesaplaşma hikayesidir. Anlatıcı, çocukluk ve gençlik yıllarındaki samimi bağlarını hatırlıyor: birlikte paylaşılan anlar, aynı sırada oturmak, aynı evde veya yatakta kalmak gibi küçük ama özel anılar. Bu dostlukta sevgi, rekabet ve eğlence iç içe geçmiş, aynı kızı sevmek bile aralarında tatlı bir çekişmeye dönüşmüş. Ancak zamanla yollar ayrılmış, şehir hayatı ve yaşamın getirdiği değişimler bu dostluğu unutturmuş. Anlatıcı, bu unutuş karşısında bir boşluk ve hüzün hissediyor; kendisi eski dostunu unutmasa da, onun kendisini unuttuğunu öğrenince bu eksikliği kabullenmek zorunda kalıyor. Şiir, geçmişe özlem, dostluk kaybı ve zamanın insan ilişkilerini nasıl değiştirdiğini anlatıyor. Anlatıcı, dostluğu ve hatıraları kalbinde taşısa da hayatına devam etmek, alışmak ve diğer insanlarla ilişkilerini sürdürmek zorunda kalıyor. Bu, bir bakıma kaybın ve büyümenin hikayesi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!