Divanesi oldum bahtımın, peşindeyim....
Bırakıp gidemem yoksa da zincirlerim
Bıçak keskinliğinde düşen akşam karasına
Yalnızlığım değil, gözyaşı yüklü özlemim
Yandım, tutuşturulup da titrek çıra aleviyle
Gönlüm emanet acımasız bir hoyrat gönüle
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Devamını Oku
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
biri uğruna birçok şeyden vazgeçmeyi göze almanın özel oluşu kadar uğruna vazgeçilecek birini bulmanın önemi de inkar edilemez değil mi.duygular yoğun duygular deli.. ama anlatabilmek en güzeli...
(zeynep)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta