Esir Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Esir kaldım bomboş sokaklardaki,
Köpek uğultularında.
Korkardım ya hani köpeklerden!
Kaçmıyorum artık.
Korkmadığımdan değil ha!
Onların gözlerinde bile,
Yalnızlığımın aciz yansımasını görüyorum.
Eşlik ediyorlar bana gecenin en sessiz saatinde.
Yalancısıyım da ben kara bulutların,
Yazın ortasında düşmüş yağmur damlası gibiyim,
Şaşkın,
Çaresiz,
Kimsesiz...
Yalnızlığın resmini çiz deseler,
Gülerim yüzlerine ve derim ;
"En büyük resim insanın,
Gözlerinin anlattığı resimdir "
Pandomim gibiyim,
Gerçekten dinleyenler anlar beni!
Gerçek sesimi, o sessiz haykırışların ardında duyarlar
Ağlıyorum Radnaya bunu da anlasana !
Her şiirimi sana yazdığımı anladığın gibi ,
Aşık olduğumu anlasana...
Yüksek dağların tutsağıyım bu gecede ,
Gitmek istiyorum bu diyardan sonsuza denk !
Sonra gözlerin, gözlerin bir geliyor aklıma !
Yalnızlığımı hatırlıyorum tekrar ,
İhtiyacım var Radnaya ,
İhtiyacım var...
Ödeme olarak ömrümü kabul ediyor musun?
Teklif etmeye ihtiyacım var ,
Bir kez daha beni anlar mısın?