Esinti Şiiri - Sibel Orcan

Asude kelimeler boynunu büktüğünde
Bir damla kan süzülür içini döktüğünde
Kurşun yelekli kalem, kağıdı öptüğünde
Manzume sokağında sükût bana yâr olur
Sözün bittiği yerde bu şehir ağyâr olur

Düğümleri çözülür ucu bağlı yolların
Aralanır perdesi, rafa kalkmış yılların
Düşüncelere mahkum müşteki masalların
Buğulu gözlerinde hüzzamlı efkâr olur
O utangaç kalbinde saflık aşikâr olur

Sırtımda dünden kalan acıların hırkası
Düğmesi iki büklüm, delik deşik arkası
Görünmez bir el gibi boğazımda yakası
Nefesimi keserken, bacaklarım dâr olur
Celladım keskin akıl, yüreğim serdâr olur

Bir vuslat eşiğinde görününce suretim
Menziline varmadan vuruldu cesaretim
Ölümün cezbesine direnirken gayretim
Beni aşağı çeken dizlerim gaddar olur
Ayağım külçe sanki, ancak bu kadar olur

Bıraktım düşlerimi gecelerin arkına
Taşıdım anıları vedaların çarkına
Kimseler varmasa da varlığımın farkına
Günden güne küçüldüm, beden ruha dar olur
Titreyen dudağında keşkeler kindar olur

Cümleler kavrulunca duânın ocağında
Avuçlarım terledi secdemin sıcağında
Sonsuzluğa uzanan üç nokta sancağında
Her zerrede merhamet melâlinde âr olur
Şu kısacık ömürde yazıtı ikrâr olur