Eşim Canım Şiiri - Bahattin Tonbul

Bir zamanlar benimde,birlikte yaşadığım
Eşim canım sevdiğim, doyamadığım karım
Dururdu hep yanımda, yalnız aşamadığım
Koskoca yalan dünya, göğsümde olmuş yarım

Artık anlayamadım, aşkı sevdayı narı
Rüyalarımdan gitmez, hayalimdedir yarı
Karanlıkta umudu, özündeki son zarı
Eşim canım sevdiğim, doyamadığım arım

Simsiyah gökyüzünde, yıldızlar yanıp durur
Onu yakacak güneş, sabahları kudurur
Sevdası düşmüş yere, ateşi cana vurur
Eşim canım sevdiğim, doyamadığım narım

Tabiat kadar doğal, yağmur yere düşmesin
Beyazlaşmış bulutlar,seven yeri deşmesin
Gülümsedikçe güzel, gönüllerde eşmesin
Eşim canım sevdiğim, doyamadığım karım

İçimdeki sevdayı,taşıyan yürektin sen
Gölgelerden korkum yok, üşüyor diyebilsem
Unutmayı unutup,yerleredek eğilsem
Eşim canım sevdiğim, doyamadığım karım

En arsız huysuz hayat,sevdiklerini çalar
Ömür öyle hızlı ki,zamanı tenden kılar
Seni senden çalanı,sevip okşayıp yalar
Eşim canım sevdiğim, doyamadığım narım
Bahattin Tonbul
23.7.2012