Eşik Şiiri - Seyrani Göl

bir sokak lambasının altında
gölgemle tartıştım bu gece:
hangimiz daha eksik kaldık,
hangimiz hiç var olmadı?

adını anmadan geçiyorum seni
içimden bir parça
düşüyor her harfte
ve yere varmadan buhar olup yok oluyor

ayazın en keskin yerindeyim
bu bir düşünce değil artık,
bir tür kan kaybı
sessizce sızıyor içime

artık direnmiyorum
çerçevesiz bir görüntüyüm şimdi
olup biteni
geçerken izliyorum.

yalnızlığa alışılmıyor
ama tanınıyor zamanla
ve insan
tanıdığı her şeye benzeyerek yaşıyor.
S.GÖL