yalnızlık uzun sürüyor
sürdükçe yaşamak
daha da karanlık oluyor
karanlıklar bir süre sonra
şimdi ben bu hüznü
nasıl anlatayım
kendimden mi başlayayım
kandırmaya hepimizi
desem ki
soğuk...
soğuktan kaçmıyorum artık
ısı kaynağına yönelmiyor
üzerime kazak almıyor
sadece kabulleniyorum
bir ara durdum...aslında birkaç ayda bir hep olur...genel ve gündelik yaşamın bütün ıvır zıvırları
arasında yaşamakta iken birdenbire donup kalırsın...bütün benliğin bir tek şeye kilitlenir...bir
an'a bir insan'a bir geçmiş dakikanın içinde bulursun kendini...bir kaç dakikada bir yılı yeniden
ama yalnız başına yaşarsın...o yoktur...tıpkı bir film senaryosunu düşleyen yönetmenin kafasında
olduğu gibi film vardır ama kimse yoktur...sonra birşeylere şaşırır içiyorsan bir nefes çekip
sigarandan ' - vay be! ' dersin...bir saniye ayrılmak istemediğin insanla yaşamının bir döneminde
yoksul, yalnız
monoton, monolog
yalın, gerçekdışı
oyun, yol
göz, duvar
acıyan ve taş...
karıştırıyorum aklımı
sümbülle gülle
kuşla kediyle
batı yakası değişken değil
herşeyin seçildiği gün
seçtik
sevgili ese limantolojideki gürültü şiirin gerçekten harika, liman camiasına katılma dileklerimle başarılar ve tebrkler...