Esat Güneş Şiirleri - Şair Esat Güneş

Nedir bilirmisin içine ağlamak?
Bazen yüreğinin kasılıp atamayacak hale gelmesidir.
Gözlerinin, gözlerine dolmak isteyen gözyaşlarını inkar etmesidir;
Senden uzak olmaktır içine ağlamak.

Sigara dumanına boğulmak isteyip,

Aşkı nefretle yoğurursan,
Gözyaşların utanır akmaya,
Kalbin korkar atmaya,
Dudakların utanır o nasıl diye sormaya,
Oysa hep bilmek istersin...

Sadece bir günümü anlatayım sana;
Sabah yavaşca açarken gözlerimi,
Saniyeler önce rüyamda gördüğüm senin hayalinle,
Kurumuş iki dudağım arasındaki adın eşlik ediyor yeni doğan güne.
Kahvaltımda bir bardak çay ile akıyorsun sıcak sıcak içime.
Sokakta yürürken yollara yaslanmış kaldırımlar,

İçimdeki sen her gün biraz daha büyüyor,
Kalbimdeki kor hiç sönmedi hep yanıyor.
Bir nebze ertelensede aşk...
Buram buram hasret kokuyor.

Üşütüyor sensizliğin soğukluğu,

Kendini dalına bırakmış bir gül misali yaşıyorum.
Her nefesimde bir yaprağım düşüyor toprağa,
Tüm yapraklarım kuruyor sonunda.
Bir dala sarılmış sarmaşık gibi gönlüm,
Tükeniyorum yerlerdeyim tutunacak dal kalmayınca.
Ve öfkem bir fırtına gemi yanaşmayan bir okyanusta,

Bımadınız mı dudak tiryakisi aşklardan,
Defalarca yaktığınız fakat size hiçbirşey katmayan,
Hep Bir izmaritte son bulan...
Bıkmadınız mı duman olan hayallerden,
Her aşkı başka bir çakmakla yakmaktan,
Hiç usanmadınız mı...

İçini titreten az olur insanın hayatında,
Bir gülüşü, gözlerini kaçırışı gözlerinden,
Ve hatta arkasını dönüp gidişi...
Umursamayışı ürpertir insanı, sevdiğinin.
Bir gün onu kaybetme korkusu içini titretir.
Onu üzecekler sanırsın korku kaplar içini,

Kaybedecek olan ben değilim,
Ellerimi uzatıp elimi tutmadığında,
Kaybedecek olan sendin.
Belki özlerim seni ama,
Nasılsa hasret gideririm mısralarımda.
Hasret kokan resimlerle aram iyidir,