Erzurum Destanı Şiiri - Nuri Peksöz

Ey düşler diyarı, Hüma’nın yurdu,
Sanki, gül şehrinde pazar Erzurum.
Sevda çiçeğini inciten rüzgâr,
Tufan olur canda tozar, Erzurum.

Kalbimdeki çığlar senin karından,
Öyle bir esrar ki akar derinden,
Yangınlar büyüttüm türkülerinden,
Bir ateştir cana sızar, Erzurum.

Aşkın tezenesi sitem telinde,
Kerem Aslısını arar yolunda,
Bir avuç köz kalır canan elinde,
Kalbine alır da ezer, Erzurum.

Her dağ yamacında başka anım var,
Kabirlerde sükût bulan canım var,
Yöre yöre başka adım sanım var,
Gizler mi bu gamı mezar, Erzurum?

Öfke mi kuşandı, suların derin.
Uzaklarda Senan oldu kederin,
Gezer mi tenhada bir “ Sarı Gelin? ”
Kime yaşmağını çözer, Erzurum?

Çoruh’la sarhoşum coşkun, deliyim.
Sümmani’ye sunulan bir doluyum,
Ben ki yaratanın mücrim kuluyum,
Nedametim beni üzer, Erzurum.

Visaline erem diye gelmiştim,
Biter belki çilem diye gelmiştim,
Teskin olur yaram diye gelmiştim,
Kimler bu düğümü çözer Erzurum?

Mabedinde arınayım ey şehir!
Bir gönül ver barınayım ey şehir!
Burçlarında korunayım ey şehir.
Yeter bir vefalı nazar, Erzurum.

Dünya efkârın beni ben kıldı,
Nere gitsem sevdan içimde kaldı,
Aşık Emrah oldu, Sümmani oldu,
Seyyahtır âlemde gezer, Erzurum.

Kağnı seslerinde izler silindi,
Aşkın kitabından sözler silindi,
Aynalar kirlendi yüzler silindi,
Kirlendi insanda nazar, Erzurum.

Bil ki söylenmemiş sözler var daha,
Hayal çöllerinde bulmadım vaha,
Sende döndüm yüzüm ulu dergâha,
Hakk bilir gizliyi sezer, Erzurum.

Unutma Atba ‘yı bazen yâd eyle,
İbrahim Hakkı’yla gel irşat eyle,
Gönlünü gönlüme bir mirat eyle,
Olsun aşk âleme izhar, Erzurum.
Nuri PEKSÖZ