Erteledik vakti,
Kar gibi ömrüden erimiş,
Ne mal ne mülk ne evlat,
Hiçbiri fayda vermemiş.
Şehir, vilayet, kasaba, köy,
Seyr ü seferde vakit geçmiş,
Yaş otuzla selamlaşınca,
Hemen anlaşılıp bilinmiş.
Meğerki ibret nazarıyla,
Ömür hep kulluktan ibaret imiş,
Çoğu gaflet içinde olsa da,
Hakikaten de bu imiş.
Her can ölümü tadacağından,
Dönüş Hakk’a, nihayet varacaktır,
Dünya fanidir, gölgede bir an,
Kulluk tek kalıcı mizan imiş
Kayıt Tarihi : 14.9.2025 18:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Zamanın geçip gidişine duyulan bir duygu ile yazdım.
