Meğer yalnızlığım yüzyıllar sürmüş
Etrafımda onlarca insanla yaşarken
Şanşıma hep ağlatanlar düşmüş
Ellerim dondu yanaklarımı silerken
Bir haller oldum ilk gördüğümde
Lise yıllarımdaki gibi,
Aşkın büyüsüne kapılmış gibi
Güzel şiir yazmak istiyorum.
Sanki,yalnız o varmış gibi....
Kırlar,çiçekler,nehirler kayıp,
Kar bekliyorum
Yağsa da kapansa yollar
Arsız aşıktan kaçıyorum
Kalkmasa da geçse yıllar...
Kar bekliyorum
Saklambaç,körebe,köşe kapmaca
Başka bildiğin oyun yok mu senin?
Kurallar eşit olsa diyorum,hani insanca
Belki de budur hep beklediğin
Neler yaşattın yine de kırılmadım
Bir şiir yazılır
Dilden, dile dolaşır
Ayıp, yasak dinlemez
Usulca yüreklere kazınır
Bir şiir okunur
Seni sevdiğim kadar sevilseydim
Dünyanın en mutlu insanıydım
Oyunun kuralını bilseydim
Tek seni parmağımda oynatırdım
Seni görünce dünyam değişti
Kendime bir liste hazırladım
Bunları yapmalıyım adım, adım
Kendimi sana anlatana kadar
Bir hafta daha çalışmalıyım
Yarın hep seni düşüneceğim
Bu ilk, aşkı ta içimde duyuşum
Yüreğime söz geçiremez, çaresiz oluşum
Yere düşmemiş yağmur damlası gibiyim
Ve ilk defa bu toprağın tadını isteyişim
Belki de bundandır toprak gibi kokuşum
Yağmur damlası gibisin sen gözümde
Üzerime düştün bir sonbahar gününde
Öyle sıcaktın,öyle saf ve temiz
Yüreğimi de ısıttın,ümitlerimi de.
Güneş olup, kara bulutları dağıttın
Yemeğin en güzelinin,keza manitanın
Bizim olması için başka insanların
Haklarına saygı göstermeyi unuttuk
Yaşıyoruz tam ortasında kavgaların
Bu açgözlülüğe böylesi tembellik
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!