Ersin Kayışlı Şiirleri - Şair Ersin Kayışlı

Dönüşü yok bir kere girdin gönül tahtıma,
Saltanatın sürecek sen bir yalan olsan da,
Faydasız sevdim seni ne diyeyim bahtıma,
Aşkın hep yaşayacak sen bir yalan olsan da…

Rüzgârda savrulsa da yaprak gibi bedenim,

Senli geçer her gece bende bütün saatler,
Hece olur söz olur şu bendeki hasretin,
Büyüdükçe büyür de kör bir yangına döner,
Alev olur kor olur şu bendeki hasretin…

Canlandıkça her anı yeniden gözlerimde,

Fazla uzun sürmez kalmam hazana,
Demiştin hani ya hala nerdesin,
Hasreti yerime yar etmem sana,
Demiştin hani ya hala nerdesin…

Ne baharlar geçti mevsim yine kış,

Ne zamanki dünya durur solar tüm kırmızı güller,
Ne zamanki ötmez olur dallardaki şen bülbüller,
Aşk yok olur yeryüzünden sevmez olursa gönüller,
O gün belki vazgeçerim sevmem artık bende seni...

Aşkın yer etmiş içime taşınacak ebediyen,

Yine hüzünlere daldım bu akşam,
Hadi al sazını ele ozanım,
Sana nasıl desem nasıl anlatsam,
Dertli dertli dokun tele ozanım…

Bunca çok severken boş kaldı elim,

Sanmıyorum gidişinle dinsin artık gözyaşlarım,
Özledikçe gözlerimden damla damla akacaktır,
Sensizliğin acısıyla bitmez de kara kışlarım,
Özledikçe baharımdan yudum yudum çalacaktır…

Hangi teselli avutsun seni bunca seven beni,

Lanet ettim bir kere seni sevdiğim güne,
Geri dön demem sana bil artık bundan sonra,
Söküp atamasam da gömerim şu mazime,
Yârim demem ben sana bil artık bundan sonra…

Sağanak yağmur olsan yağdırmam şu gönlüme,

Öyle karşıma geçip el uzatma elime,
Kendin koydun engeli sana akan selime,
Söyleyecek hiçbir şey bırakmadın dilime,
Sözlerim çırpınışta sevgim can çekişiyor…

Kurutup yaprağımı savurdun yelden yele,

Günün batımıyla sarar dört yanı,
Her şeyin hâkimi olur akşamlar,
Bazı gönüllere hüzün koyarken,
Kiminin neşesi olur akşamlar…

Yıldızlar altında birleşir eller,

Öyle bir sevdadan çıkmış ki gönlüm,
Sanki bir rüzgârla savrulmuşum ben,
Tutuşmuş bedenim, yanıyor içim,
Ateşler içinde kavrulmuşum ben…

Darmadağın olmuş tüm umutlarım,