Ersin Kayışlı Şiirleri - Şair Ersin Kayışlı

Avunmuşum kendimce hep boş yere yıllarca,
Görmemiştir sevdalar senin gibi bir yâri,
Katlettin hayatımı yaktın yıktın hunharca,
Düşlerimi de çalma geceler kalsın bari…

Bu aşkın romanı baştan yazılmış,
Adına ayrılık demişsin meğer,
Ne bugün ne yarın yok sayfalarda,
Başlarken noktayı koymuşsun meğer…

Geçen yıl, gün kavuşurken akşama,

Karşımda süzülüp durma cilvelenip nazlanarak,
Artık beni ateşinle yakıp tutuşturamazsın,
Öyle düştün ki gözümden yuvarlandın tepe taklak,
Artık benim hayatımda kendine yer bulamazsın…

Adını almam dilime çıkardım bütün sözlerden,

Yetmez artık teselli avunmaz birkaç sözle,
Sanki bir yangın yeri kavruluyor bu közle,
Yaş değil için için kan akıtan bir gözle,
Bir yürek ağlıyor bak ardında yana yana...

Sözde kaldı her şey sende yalandı hep sevmelerin,
Ettiğin boş yeminlerle aşka karşı günahkârsın,
Böyle miydi gitmelerin hani nerde gelmelerin,
Çaldığın tüm düşlerimle aşka karşı günahkârsın…

Seni can saydı kendine aşkınla yanan bu gönlüm,

“Duvarda resmin hüzünle bakıyor,
Yanı başında saat durmuş,
Zaman akmıyor sanki günler geçmiyor...”

Büyük bir sevdaydı yaşadığımız seninle,
Benzeri yok, emsali yok,

Evvel zaman içinde başladı bu masalım,
Mekân hain yüreğin ben ise kahramandım,
Sen peri kız ben sultan gönlüm ise sarayım,
O senli rüyaların pembesine aldandım…

Masal bu ya çok sevdin her şeyindim ben sözde,

Bir kaldırım taşları bir de soğuk geceler,
Şu sevda dediğinden kalan mirasım benim,
Dilim günlerden beri isyanları heceler,
Dön de bir bak ardına bitmiyor yasım benim…

Reva mı bu kederim reva mı bu gözyaşım,

Böylesi bir geceydi ve yine yağmur vardı,
Hatırlarsın şimşekler gibi çakıp gitmiştin,
Oysa içimde aşkın dağlar yollar kadardı,
Hatırlarsın depremler gibi yıkıp gitmiştin…

Çok kolay unutursun sanma geçen günleri,
Dinledikçe şarkılar yakar içini yakar,
Hangi sevda silecek aklından o dünleri,
Sevildikçe bir şeyler yıkar ruhunu yıkar…

Bu şehrin her köşesi doluyken hatırayla,