Sen artık sonbaharsın,
Biraz yaşlı ve kuru, bir ağaç gibisin..
Dök artık sarı yapraklarını..
Fakat özgürce, yavaş yavaş ve tek tek,
Nihâyet yapraksız kalsan da üzülme..
Her ağaç er geç yaşlanır ve kurur.
En güzel anılar, vefa’dan geçer
Vefalı her şeyi, bilgiyle seçer
Vefasız, gül değil, dikeni biçer
Vefa’nın tadını, İstanbul bilir..
Şiirler, şarkılar, vefa’ya muhtaç
Eğitmen sayın Mustafa Çay, “Bir Yudum Hayat” isimli kitabında “insanlar, duygularının önceliği bakımından, görsel, işitsel, dokunsal olarak üçe ayrılır” diyerek, şöyle tarif etmektedir:
“Aslında her insanda bu duyguların hepsi vardır, fakat yetişme şartlarına, yaradılışına ve alışkanlıklarına göre bu temsillerden birini daha çok kullanır. Kişiler arasındaki uyumsuzluklar, biraz da bundan ileri gelir. Görseller, görüntülere çok dikkat ederler, kullandıkları kelimeler görsel kelimelerdir. Görseller, beden dillerini çok iyi kullanırlar. Görüntülerine çok dikkat ederler ve genellikle çok şık insanlardır. Zihinlerindeki resimlere göre konuşurlar, çok hızlıdırlar. Yerlerinde duramazlar. Zihinlerindeki resimler değiştikçe davranışları da değişir. İşitsel insanlar, sesleri çok severler. Müziğe karşı eğilimleri vardır. Görsel insanlara göre daha sakin insanlardır. Onlar için gürültü, dayanılmazdır. Çok etkili konuşmacıdırlar. Dili zarifçe kullanırlar. Dokunsal insanlar, son derece yavaş hareket ederler.
Tok bir sesleri vardır, çok yavaş konuşurlar. Duygulara çok önem verirler. İnsanlara dokunmaya bayılırlar. Hissetmek onların en büyük yetenekleridir. İnsanların yaşamış oldukları duyguları çok kolay anlayabilirler. Siz kendinizi hangi kategoride görüyorsunuz?
Kendinizi tek bir temsille sınırlarsanız, yaşamınızı da tek bir yönde sınırlamış olursunuz. Yapmamız gereken şey, yeterince gelişmemiş kategori bölümünü (az gelişmiş yanımızı) geliştirmektir. Masadaki yemeklerin hepsinin tadına bakabilirsiniz. Ama midenizi en çok sevdiğiniz yemekle doldurursanız, diğerlerinin tadını alamayacaksınız. Görsel bir insansanız ve işitsel temsilinizi etkin kullanamıyorsanız, yaşamdaki pek çok güzel ayrıntıyı kaçırırsınız. Eğer dokunsalsanız, görsel temsilin size vereceklerinden mahrum kalırsınız.Yapılacak olan şey, bütün temsillerimizi etkin olarak kullanmaktır.”
Bir düşünür “insanlar durmadan bize kötülük yapacak kadar, bize vakit ayıramazlar” demiş. Bence herkesin işi gücü vardır, durmadan sizle uğraşacak değildirler demek istemiş. Aslında bence bunun tersi de doğrudur..En sevdiğimiz insanlar bile, bize durmadan iyilik yapacak kadar vakit ayıramazlar..Çünkü başka işleri ve hobileri vardır.
Vakit dardır, ömür kısadır. Her şeyin eşref saati vardır. Sabırlı, güçlü, esnek, hoş görülü olmak ve her şeyin zamanını beklemek gerekir.
Bir düşünür:
“Cömertlik bir kuruntudur, veremediklerimiz yanında;
verdiklerimiz daima hiç kalır, azımsanır” demiş..
Ne kadar doğru bir söz..
Birini uzun süre sırtında taşırsın, yorulunca indirirsin..
Hayat denen yetmiş yıllık oyundur
Güdülenler sanki birer koyundur
İtbarın bıraktığın soyundur
Dost ararken gerçek kozun, huyundur...
Zaman olur, kazık yersin nankörden
Maalesef küsmeler oluyor hayatta.
Her gün sayısız yerde ve konuda, milyonlarca insan arasında…
Bazen birilerine biz de güceniyor ve küsüyoruz.
Bazen de bize güceniyor ve küsüyorlar…
Sebep, çoğu defa yanlış anlamalar ve
Maksadını aşan fazla konuşmalar yüzünden…
Dağ dağa küsmüş, dağın haberi olmamış derler
Haberi olsa da her dağ, yerinde durur…
Dağlar kendi kadardır, aşındırıp yıpratılmadıkça,
Taşı toprağı sürekli çalınmadıkça,
Haritadan silinmedikçe…
Bazı insanlar birilerine küsmeden yaşayamazlar. Acı çektirerek rahatlarlar.
Küstükleri insanı yok farz ederek cezalandırmış olduklarını düşünürler.
Evet bazı insanlara küserek acı çektiriler, bazen bir pire için yorgan yakarlar.
Bazen bir dostluğu, hain insanların haksız dedikodularına kurban ederler.
Kendi hatalarının hepsini hasıraltı ederek, tüm faturaları küstüklerine keserler
Oysa zamanla unutulmaz bazı anılar akla gelir ve dargınlık kalbe ok gibi batar.
Hiç kimse biten şeylere mani olamaz, bitecekse biter.
Biten, bitmesi gereken ve bitmeye mecbur olunan milyonlarca şey,
Senin ve tüm insanların hiçbir zaman asla elinde değildir bu bitişler.
Hayat, eğlence, iş, güç, aşk, sevgi, dostluk, hülasa her şeyin,
Hatta acıların, üzüntülerin ve ıstırabın bile bir sonu vardır hayatta.
Durdurmaya çalışmak nafiledir, bitecekse biter, işimize gelmese de…
Bir düşünür;
“insan hayat yolunda ilerledikçe, daha fazla terk etmelidir” demiş..
Bence yaşlandıkça, yorgun düştükçe, bir çok şeye istek azaldıkça,
Yavaş yavaş bir çok şeyin değerinin azaldığını, öneminin kaybolduğunu,
Aslında her şeyin bir zamanı olduğunun bilinmesi gerektiğini anlatmış…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!