Erol Dal Şiirleri - Şair Erol Dal

Kartal tüyü taktım saçıma,
Büyü, göl kenarında duran
Ağacın dibinde.

Git buradan gerçek
Toprak harap,

Kartal tüyü taktım saçıma,
Büyü, göl kenarında duran
Ağacın dibinde.

Git buradan gerçek
Toprak harap,

Gözlerinizde ki sihrin,
Ne anlama geldiğini çözebilseydim eğer
Benim olurdunuz siz
Zaten ebediyen
Ölmeye değer
ED/91

Çölde kazındım
Su;
Ütopyamızdı, kandırmak için halkı.........

Şiir yazmayı bıraktım.

Şair çözüyorum/tane tane teşbihe.
ip doldu.

Sırada ki?

Gece vakti,
Güneşlenmektir,
Gündüze yazılı dizeler.

Seninle, son saatlerimi soluyorum.
Saçlarım solgun, sahiller de.
Son saatlerin, sonsuzluğunda,
Sen, susuyorsun,
Sessizlik de susuyor.
Sence?

Odun yoktu;
kendimi
Yaktım..
Mekan/14.02.14

Usulca seslendi,
“Umo arte can”
Duydum,
Aldatılan şehrin çığlıklarını.

Perdeye dokundu ıslak eller

Kulaklarıma dolmuyor
Çığlıklarımın sesi
Haykırsam da son nefesimi
Duymuyor kimse
Duyulacak sesim
Sağır bir kuyu