Erol Çankaya Şiirleri - Şair Erol Çankaya

Sesin hızı ne, ışığınki kaç, kaç km/sn?
Bir kabloda elektron hızıyla yol alıyorum
Hedefim ebced hesabıyla bir ışık yılı
Sesim iyi geliyor mu iyi dinle şimdi,
Adının s’si, eylülün e’si, neler yaşadık biz’in n’si.

Yürek de dolunup bitince şehrin vakti
Sokağa çıkılıyor kimseyi görmemek için
Oysa yazdır, tutuştuğu görülür bir gülün
İnsan kaç umut okşar her seher belki
Sözlerin çırpınırken kafanla yürek arasında
Şehir eskir çünkü vakit kararmaktadır.

Gözlerin tutuşturunca bendeki barut karanlığını
Sana varınca kuşkular sanrılar sorularla
Sana varınca yüzümden hüzünler sıçratarak
Etimi çizdirerek geçiyor damarlarımdan
Uğultusu ince fikrin.
Ben, beni dünyaya daha da estiren ezginin

Bildim artık
Yalnızlığın yurdu sensin
Keder yağar dört mevsim göklerinden
Ey şanlı tarihin efsunkar coğrafyanın yurdu
Nefret ediyorum senden!

Alesta
Hadi kalbine bir kurşun daha sık, yekin
Bir yanda dürülü dururken mektupların
Ihlamurlar altına kan düşülü suretler
Eline al kan fışkıran yüreğini, iri bir bomba olsun
Umutsuzluğu tahrib eden, yılgınlığı tarümar

Gizem deyip başlıyorum adına
Cılız bir güneş, soldu solacak
Bir haziran sonu ki yağmur bekleniyor
Akıyor insanlar kendi dünyalarında
Ve herkes anlatabilir bir ağrıyı
Ben söylesem bu yaz akşamını

En birinci sevgilim Lady Di, çünkü tanışmıyoruz
Böylece birbirimize acı verme tehlikesi yok
Gerçi hiç bir uçarılık yazmıyor hanemizde
En aşağılık argolardan da uzağız ama.

Bıktıkça değiştiriyorum Lady Di'lerimi

Tam gaz uçuyorum saatte 180'le
Beni yakalayamazlar beni yakalayamazlar
Porche dizayn gözlüklerimin gerisinde
İki adet madeni göz bebeği.

Bir rock ilahıyım kendine tutkun

Sahne 1, Plan 1, Bininci çekim
Son anda göz bebeklerimde jileti gördüm
Kaya yeniden yuvarlandı bininci kez
Yorgunluk asidiyle sızlıyor yüreğim
Ellerim paramparça, dağı aşamadım.

İşte upuzun yatıyorlar
Kanları bile değmiyor yere
Kan toprağa bulaşmıyor


Ellerindeki bayrak