Ayrılığın çanları çalıyor bizim için Ernest
Sevdiğim bahar gözlü kız
Ve sevdiğim pes etmiş yürekli ben için
Ah sussa keşke çanlar
Ortaçağı hiç olmasa karanlığın
Ve ayrılık feodal bir lord olmasa
isteyen isteyen, daha isteyen
Kan emici yarasalar gibi
Bataklık sivrisinekleri gibi
tüketmese yarınların kanını, umudu.
Ah eritilse keşke çanlar
Pazarları boşalsa keşke kiliseler
Nefessiz kalmasa kutsallıklar
Ve kirlenmese tanrının evi sahtelikle
Ve uyuklamasa insanlar,
Dinlerken huşu dolu ilahileri
abdest bozar da uyku.
Ve toplumsal bir nehir getirmese
etik kölesi ruhları mabetlere
tanrı incinmese!
Çanlar çalmasa artık
Tanrı kıysa nikahımızı
şahitlere gerek olmasa.
Kayıt Tarihi : 15.1.2003 01:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!