Bir zamanlar iki kardeş varmış.
İkisi de takva sahibi ve ermiş.
Biri dağda çobanlık yapar,
Öbürü de şehirde yaşarmış.
Dağdaki tabiatla haşir neşir,
Koyunlarla konuşur, kuşlarla söyleşirmiş.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta