Önü alınamayan aile içi şiddetin, sonu gelmeyen yaratıcılarına.
Sen erkek misin?
Gücün yeter kadına...
Sen erkek misin?
Elin kalkar sabiye...
Sen erkek misin?
Hükmün geçer güçsüze...
Hepsi de sana güvenmişlerdi,
Hepsi de sana sığınmışlardı,
Hepsi senin himayendeydi,
Hepsi senin korumandaydı.
Ve umuduydun! sen onların.
Nerede benim Anadolumun mert erkeği?
Nerede benim bozkırımın yiğit delikanlısı?
Töre diye kıydığın can,
Namus diye battığın kan,
Senin gafletin,
Senin cehaletin,
Senin delaletin,
Senin hıyanetin,
Senin gaddarlığın,
Senin hunharlığın,
Senin barbarlığın.
Yalnız değilsin aslında;
Seni öykündürenler,
Seni yüreklendirenler,
Seni fiştekleyenler,
Seni koruyanlar arkanda.
Rızası vardı diye,
Çok direnmedi diye,
Bağırmadı diye,
Kemik yaşı büyük diye,
Vicdanları çiğneye çiğneye,
Bahaneler bulanlar,
Ceza indirimleri uyduranlar,
Hepsi arkanda,
Hepsi yanında,
Hepsi safında!
Yalnız değilsin aslında...
Bizde mevcutken bu kafa,
Sana çok kurban veririz daha...!
(Didim, Ocak 2012)
Halil İbrahim MısırKayıt Tarihi : 2.2.2012 00:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!