Erkeğin Efendisi Şiiri - Andelip Andelip

Hakikâta bakarak, yalanlardan arınıp,
Sözlerini süzmekte, erkeğin efendisi!
Menfaate bakmadan, suskunluğa bürünüp,
İzzetiyle gezmekte, erkeğin efendisi!

Mazlumun gözü yaşlı, içinde çağlar sızı,
Hep gözü gibi korur, garibi kimsesizi,
Geceleri sönmeyen, vefâlı her yıldızı,
Satır satır dizmekte, erkeğin efendisi!

Göğsü imân doludur, dimâğında söz tutar,
Ne şerre minnet eder, ne şehvete boy atar,
Yeryüzünde durudur, göklerdeki nur kadar,
Vicdanları sezmekte, erkeğin efendisi!

Riyâya kapalıdır, hakikâta sarmaşık,
Secdesinde nur vardır, özünde çok karmaşık,
Kibri, gururu kırıp, gönülden hakk’a âşık,
Doğruları yazmakta, erkeğin efendisi!

Yârine sadıktır O, gönül neyse dil odur,
Hiç kimseyi ağlatmaz, sükûtunda yol odur,
Yas tutsa da her zaman, vakarıyla hâl odur,
Talihini çizmekte, erkeğin efendisi!

Dostlukla sınar gönül, özü dilden seçerken,
Zor zamanın içinden, adam gibi geçerken,
Kalbi dertle dolanın, dertlerini içerken,
Her müşkili çözmekte, erkeğin efendisi!

Bir sofrada yer etse, helâlinden yerini,
Satar mı hiç bâtıla, yüce değerlerini?
Canla taşır davayı, yüklenmişse ser’ini,
Hep nefsine kızmakta, erkeğin efendisi!

Kula kulluk edemez; korkuları satarak,
Alnı secdeye varır, Rabbe dua ederek,
İmanlı bir yüreğin, kalbine aşk katarak,
Yollarında tozmakta, erkeğin efendisi!

El uzatıp kaldırır, düşenleri oyunda,
Vicdân terâzisi var, her hesâbın sonunda,
Haramla değil artık, helâllerin koynunda,
Duygularla yüzmekte, erkeğin efendisi!

...andelib...