Yaşatmaya çalıştığım ne varsa
Kırdım, üzdüm sevdiğim !
Yorgun bedenini yordum,
Kırılan kalbini incittim
Yaralarını kanattım
Neyin varsa kırdım .
Karanlık Ankara
Var mı senin kadar zalim bir kent ?
Umutlarımı çalan karanlık sokaklar
Yüreğimi bıraktığım mavili sevdam
Sevilir mi senden başkası
Acılar içinde Kalan yüreğim
Bir Sabah kızıllığında
Ankara'nın uçsuz bir yerinden
Uzun bir koşu başladı
Benim için.
Yollara
Çıkmaz sokaklara
Kanadı kırık hayallerim var
Mavi göğün altında
Bu gri kentte.
Ankara'ya hüzün yağıyor
Sokakları hüzün kokuyor
Acı kokuyor.
Güneşli mevsim olurum
Buz tutmuş yürekler de .
Günün tan yerinde
Mavi gülüş olursun
Akıyorsun derin kuyularıma .
Göğün sonsuzluğunda
Seni sevmek ne güzel şey .
Uğruna çekilen çile
Ne güzel ,
En dolu dizgin duygularla .
Dünyanın en güzel yerinde
Papatya sevmek gibi bir şey
Her şeyi sığdırdımda şu yüreğime
Bir sessizliği
Yokluğunu sığdıramadım içime
Kayıp iki kıta gibiyiz
Kayıp hikaye gibiyiz
Ben tükenmişliği yaşıyor iken
Anne bu şehir beni boğuyor
Düzen tutmuyor hiç bir şey
Sevdiğim kadın bile benden çok uzak.
Sevginin tadını
Sevginin rengini bile unuttum artık
Kalabalıklar içinde yalnızım
Anne...
İyi değilim anne
Sana anlatamıyorum derdimi
Üzüleceksin biliyorum.
Neyi tutarsam elimde kalıyor
Anne..... İyi değilim.
Seni anlatamıyorum anne
Kağıda - kaleme üşüme geliyor .
Yazamıyorum seni anne .
Asırlık bir sır gibisin
Hiç bir ressam çizemiyor seni anne .
Sevgi sen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!