Şehre kelebekler yağdı
Tırtıl yalnızlığımda…
Şehri kelebekler sardı.
Hayat yaprağını kemirirken ben.
dün, nehirdi sevmelerim
akıp geçiyordu tramway yalnızlığım.
zanlettiler ki her gökkuşağı
Nazım ustanın ağaç renklerinden oluşuyordu.
tek ve hür.
ama kardeşçesine.
Alacaşafak vakti
Umudum sana hasret
Düşlerim eksik
Sözlerim yitik.
Yarın her zamanki gibi yarım
Ve sarmalanırken hayat,
Bir resmin var bende,
Bir de kızın,
kızım….
Kızgınlığım mermilere,
havan toplarına,
bombalara.
Ay gibi durma karşımda
Öyle müzdarip,
Öyle masum.
Elinden şekeri alınan tek sen değilsin
Biliyorsun bunu.
Bulutlar sırıtan yüzlerini
gösterdikleri zaman cocuk edasıyla
ben ürperirim.
Tedirginliğim İngiliz yazı olur
sanmayın korktuğumu
baş edemez kimse benimle ha!
Evvel zaman içinde,
kalbur saman içinde;
pireler berber,
develer tellal iken,
ben anamın beşiğini
tıngır mıngır sallar iken
Batakhanesindeyim ömrün,
İzdüşümüyle oynarken çocuk halim.
Ah o çocuk ha(ya) lim.
Güneş yakarken denizi
Girizgâhında kayboldum.
İftihar et,
çayır keyf kıvamında yakamoz zahmin.
bedbahtlığın düşse de kaleme,
kelamına minnettar bencilliğim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!